Przeszłość jest kluczem do teraźniejszości, a w przeżyciach matki LuLing i babki Liu Xin znajdują się odpowiedzi na pytania wnuczki Ruth. Przeszłość łączy, co znajduje wyraz także w konstrukcji utworu: część pierwsza to czasy sprzed poznania historii rodu, część druga to sama historia, część trzecia opowiada o wpływie, jaki poznanie rodzinnych tajemnic wywarło na życiu Ruth.To saga rodzinna, spisana przez matkę, opowieść o życiu pełnym smutku i śmierci, naznaczonym piętnem klątwy. Wierzyły w nią wszystkie kobiety z rodziny Gu, miały dowody na jej istnienie, ponieważ w ich życiu miłość była rzadkim gościem, przynosiła chwilową radość, by swoim odejściem przysporzyć cierpień. Liu Xin owdowiała w dzień swojego ślubu, jej córka LuLing straciła ukochanego męża w czasie wojny, jej wnuczka Ruth kocha, lecz boi się wyjść za drogiego jej mężczyznę i nie potrafi porozumieć się z matką, starą, chorą kobietą.
Tytułowa bohaterka to babka żyjącej współcześnie Ruth, kobieta jak na ówczesne, przedwojenne lata na chińskiej prowincji niesłychanie wyemancypowana, wykształcona i z charakterem. Matka osierociła ją w dzieciństwie, wychowywał ją ojciec, sławny lekarz, który dał dziewczynie wykształcenie godne chłopca z bogatej rodziny. Córka pomagała mu w leczeniu chorych, w przygotowywaniu lekarstw, po które przyjeżdżali pacjenci z dalekich stron. Był wśród nich uroczy młodzieniec, najmłodszy syn rodziny, zajmującej się od pokoleń wyrobem tuszu i rzeźbionych pałeczek do pisania. Był także bogaty trumniarz, zainteresowany głównie cennym składnikiem niezwykle skutecznego lekarstwa – smoczą kością. Obaj starali się o rękę dziewczyny, która oczywiście wybrała zakochanego w niej chłopca, a odrzuciła chciwego Changa. Jednak obaj kandydaci, tak przyjęty jak odrzucony, przysporzyli jej wielu cierpień.
„Córka Nastawiacza Kości” to książka, którą czyta się bardzo dobrze, choć opowiedziana w niej historia przygnębia i zasmuca. Kawałek świetnej prozy.
Amy Tan, Córka Nastawiacza Kości, Prószyński 2002
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz